Είναι νέος, ταλαντούχος και κυρίως κοζανίτης!
Είναι γραφίστας και παιδί ξενιτεμένο!
Μια εργασία στο πανεπιστήμιο, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει το γραφιστικό του ταξίδι στην κοζανίτικη αποκριά. Το δημιουργικό αυτό επιλέχθηκε το 2019 από τον ΟΑΠΝ Δήμου Κοζάνης για την προώθηση της αποκριάς και ανανεωμένο φέτος, το 2021. Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο νεαρός που «τάραξε» τα νερά της αισθητικής μας; Είμαστε και λίγο περίεργοι…

ZM: Στέλιο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μία πρόσκληση. Ο Δήμος Κοζάνης, αναπτύσσει ένα δίκτυο αποδήμων, όπου συγκεντρώνονται παιδιά της πόλης που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Θα χαιρόμασταν πολύ, να συμμετέχεις σε αυτό, όπου θα ενημερώνεσαι για θέματα της τοπικής κοινωνίας και θα μπορείς να εκφράζεις την άποψή σου, όπου κρίνεις.

ΣΥ: Είναι πολύ συγκινητική όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται. Με χαρά δέχομαι την πρόσκληση, εννοείται ότι θέλω να βοηθήσω όπως μπορώ.

“Θεωρώ ότι η φετινή αποκριά θα μείνει στην ιστορία ως η αποκριά που έγινε από το σπίτι. Θα το λέμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας και θα έχουμε ντοκουμέντα.”

ΦΔ: Τι κάνει ένας κοζανίτης στην Μάλτα;

ΣΥ: Σπούδασα στην Αγγλία και είχα δουλειά εκεί. Για προσωπικούς λόγους, το 2018 έφυγα και “αυτοεξορίστηκα” στην Μάλτα. Είχα κάποιον Έλληνα γνωστό και ήρθα για δουλειά με σκοπό να μείνω για λίγο, αλλά τελικά…μας πρόλαβε ο κορονοϊός και είμαι ακόμα εδώ.

ΦΔ: Ποιος είναι ο επόμενος προορισμός σου; Η Ελλάδα είναι μέσα στα σχέδιά σου;

ΣΥ: Η Ελλάδα είναι ο ιδανικός προορισμός. Λείπω σχεδόν οκτώ χρόνια και μου λείπουν πολύ οι φίλοι, οι συγγενείς. Έχω χάσει πολλά, βλέποντας τις ζωές των φίλων μου να έχουν αλλάξει (άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι έκαναν και παιδιά) Χάνεις χρόνο με τους δικούς σου, αυτήν είναι η κατάρα.

“ Όλα γύρω μας συνδέονται με την οπτική επικοινωνία και ο σωστός σχεδιασμός συντελεί σε έναν καλύτερο κόσμο.”

ΦΔ.: Νομίζω, ότι όταν αποφασίζει κάποιος να φύγει στο εξωτερικό για σπουδές, ήδη έχει αποφασίσει ότι δεν θα ξαναγυρίσει μέσα στην επόμενη τουλάχιστον 20ετία. Οι ευκαιρίες για δουλειές είναι σαφώς περισσότερες και καλύτερες.

ΣΥ: Όντως, δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω στην Ελλάδα για δουλειά. Μόλις τελείωσα τις σπουδές, είχα κάποιες προτάσεις για εργασία εκεί. Είχα άσχημες εμπειρίες από εργασιακούς χώρους στην Ελλάδα, οπότε δεν το σκεφτόμουν. Θα γυρνούσα μόνο για να κάνω κάτι δικό μου, όχι όμως ακόμη. Δεν αφήνεις τόσο εύκολα, μια στρωμένη-ασφαλή δουλειά, για να γυρίσεις στην Ελλάδα της αγωνίας και του αιώνιου στρες!

“Είμαι σαν το ποίημα του Καβάφη: όπου και να πάω η πόλη με ακολουθεί. Δεν βρίσκω πουθενά Ιθάκη”

ΦΔ: Εκτός από τους ανθρώπους, υπάρχει κάτι άλλο που σου λείπει από την πόλη σου; Μια βόλτα στα γνωστά μέρη, ένα φαγητό; κάτι…

ΣΥ: Υπάρχουν ωραίες στιγμές που ζεις μέσα σε όλα αυτά (τόπους, γεύσεις) όλα όμως τα συνδέω με τους ανθρώπους που τα έχω ζήσει, και έτσι μου λείπουν.

ΖΜ: Η αποκριά σου λείπει;

ΣΥ: Την αποκριά την θυμάμαι πάντα, αλλά στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, αργότερα νομίζω άρχισα λίγο να βαριέμαι…

ΦΔ: Η αφορμή της συνεργασίας σου  με τον Δήμο Κοζάνης, ήταν η πτυχιακή σου εργασία, που επέλεξες να είναι η Αποκριά της Κοζάνης. Γιατί επέλεξες αυτό το θέμα;

ΣΥ: Μεταξύ κάποιων εργασιών που είχα στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου, ήταν και η δημιουργία από την αρχή μιας εταιρικής ταυτότητας. Είπα ότι θα κάνω κάτι το οποίο το γνωρίζω πολύ καλά και που νομίζω ότι χρειάζεται μία ανανέωση, να το φέρει στον 21^ο αιώνα, να το διαφημίσουμε προς τα έξω, εντελώς πιλοτικά, με βάση ένα ιδανικό σενάριο. Να «στήσω» το μεγαλύτερο φεστιβάλ της Δυτικής Μακεδονίας, το καρναβάλι της Κοζάνης. Κάνεις μια αναφορά του θέματος, εντοπίζεις το πρόβλημα και προτείνεις λύσεις.

“Είμαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου. Βρίσκω πάντα λάθη. Αλλά με βοηθάει να γίνομαι καλύτερος στη δουλειά μου.”

ΦΔ: Ποιο πρόβλημα εντόπισες εσύ στην αποκριά;

ΣΥ: Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε ποτέ συντονισμός από πολύ νωρίς. Ουσιαστικά θα έπρεπε να ξεκινάει από τον Σεπτέμβριο, ώστε να γίνεται διαφήμιση πανελλαδικά και γιατί όχι και πανευρωπαϊκά, να υπάρχει ένα γραφείο που θα έχει αποκλειστικά την διοργάνωση της αποκριάς. Είχα στο νου μου, ότι βαρεθήκαμε την αποκριά γιατί ήταν όλα

ΣΥ: Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε ποτέ συντονισμός από πολύ νωρίς. Ουσιαστικά θα έπρεπε να ξεκινάει από τον Σεπτέμβριο, ώστε να γίνεται διαφήμιση πανελλαδικά και γιατί όχι και πανευρωπαϊκά, να υπάρχει ένα γραφείο που θα έχει αποκλειστικά την διοργάνωση της αποκριάς. Είχα στο νου μου, ότι βαρεθήκαμε την αποκριά γιατί ήταν όλα γνωστά και μετρημένα. Ξέραμε τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε. Κάτι που γίνεται μόνον για εμάς, πολύ κλειστό. Όλοι οι άλλοι;

Θεωρώ ότι υπάρχει η αυθεντικότητα, αλλά οι λίγοι που ασχολούνται πιο στενά, δεν άφησαν περιθώρια για εκσυγχρονισμό, να μπει νέο αίμα… Οι παλαιότεροι να δίνουν τις γνώσεις και τις συμβουλές, αλλά να αναλάβουν πλέον οι νέοι. Καταλήξαμε να κάνουμε κάτι μόνον για εμάς και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί δεν ήρθε κόσμος; Ή και πόσο αφορούσε τους ξένους που ήρθαν;

“Ό,τι αλλάζει μας τρομάζει, αλλά άμα δεν γίνει κάτι, αναρωτιόμαστε γιατί δεν έγινε…”

Επιστρέφοντας στην εργασία, ξαναλέω ότι έγινε αναφορά σε ιδανικό σενάριο, όπου υπάρχει μια ομάδα που «τρέχει» όλο τον χρόνο, με μια ιδέα να υπάρχει ένα promo το καλοκαίρι και να έχει διάφορα πολιτιστικά γεγονότα, όχι αποκλειστικά αποκριάτικα. Όλα όμως να έχουν μία σύνδεση μεταξύ τους. Εάν αυτό γινόταν στην πραγματικότητα, νομίζω ότι οι γείτονές μας οι Βαλκάνιοι θα ήταν πολύ πιθανό να έρθουν. Επειδή όμως η εργασία έγινε στην Μ. Βρετανία, το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον, γιατί οι Βρετανοί πηγαίνουν συχνά διακοπές μέσα στο Φεβρουάριο και πηγαίνουν σε πιο εξωτικούς προορισμούς (Κανάρια νησιά κλπ), άμα όμως τους πεις για φεστιβάλ, σίγουρα τους ενδιαφέρει. Η αποστολή ήταν να τους πείσεις να επισκεφτούν τον τόπο μας με διάφορα φυλλάδια, κείμενα, animations, websites, με διάφορες εφαρμογές. Το project τους άρεσε πάρα πολύ και λόγω χρώματος και λόγω χαρακτήρα / αυθεντικότητας.

ΙΒ: Στέλιο, θεωρώ ότι η δουλειά σου συμβάλλει στη δημιουργία brand name της Κοζανίτικης Αποκριάς, σε μια περίοδο μάλιστα που καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να αξιοποιηθεί η άυλη πολιτισμική κληρονομιά ως παράγοντας αειφόρου ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας. Πάντα με γνώμονα την ορθή και βιώσιμη διαχείρισή της. Με σεβασμό της ζωντανής φύσης των Φανών, επομένως της εξέλιξής τους στον σύγχρονο κόσμο, καθώς και του δικαιώματος των μελλοντικών γενεών να τους απολαύσουν εξίσου.

ΦΔ: Ο Μήκας, η Ξιάγκλια και λοιποί πώς προέκυψαν;

ΣΥ: Οι χαρακτήρες, δανείζονται στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα που υπήρχαν πάνω σε αγγεία, επειδή η αποκριά είναι και διονυσιακό έθιμο, αλλά αποτυπώθηκαν σαν καρικατούρες επειδή στις αποκριές όλα μεγεθύνονται (αυτιά, μύτη) και είναι ένα πάντρεμα της αρχαίας Ελλάδα με την νέα. Η δουλειά μου αυτή έγινε σε 6 μήνες. Δυσκολεύτηκα γιατί έπρεπε να γίνουν πολλές μεταφράσεις και δυσκολεύτηκα πολύ να βρω πρωτογενές υλικό.

ΦΔ: Έτσι όπως το σχεδίασες όχι μόνο στον υπολογιστή ή στο χαρτί, αλλά και στο μυαλό σου ως στρατηγική, αυτό θα έλεγες ότι θα μπορούσε να είναι η εξέλιξη της κοζανίτικης αποκριάς;

ΣΥ: Ναι, για μένα αυτό θα είναι εξέλιξη. Ομαδική δουλειά, με στρατηγική και ενασχόληση όλο το χρόνο.

ΦΔ: Η Κοζάνη βρίσκεται σε ένα σημείο όπου το μέλλον της δεν προδιαγράφεται και τόσο αισιόδοξο, συζητώντας για το τέλος εποχής του λιγνίτη. Εσύ πώς βλέπεις την Κοζάνη, μετά από 10-15 χρόνια. Θα αντέξει; Θα μαραζώσει;

ΣΥ: Λάθος που στηριχτήκαμε σε ένα μόνο προϊόν (λιγνίτη). Η περιοχή έχει πολλά περισσότερα. Φυσική ομορφιά, άλλα προϊόντα γης (κρόκος), αυτό το φεστιβάλ της αποκριάς που λέμε. Όμως με σωστό σχεδιασμό και στρατηγική.

ΦΔ: Ποια κοζανίτικη λέξη ή φράση χρησιμοποιείς συνέχεια;

ΣΥ: Νε θκα σ, νε θκα μ!

Curriculum Vitae

Ο Στέλιος Υψηλάνης είναι ένας βραβευμένος graphic designer και art director, που εστιάζει στην εταιρική εξέλιξη και την οπτική επικοινωνία. Η ποικιλομορφία του έργου του, πηγάζει από την ολιστική προσέγγισή του στον σχεδιασμό και το πάθος του για ανακάλυψη. Έχει εργαστεί σε πολλά σχεδιαστικά στούντιο και διαφημιστικές εταιρίες. Έχει συνεργαστεί με πελάτες και ανθρώπους της τέχνης από όλο τον κόσμο (Λος Άντζελες, Μιλάνο, Λονδίνο, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Αθήνα, Κοπεγχάγη, Νέα Υόρκη, Χιλή), που συνετέλεσαν στο να του δώσουν την εμπειρία να κατασκευάζει και να βοηθάει αναδυόμενες μάρκες, να ανταλλάσσει ιδέες και να εμπνέεται από την παγκόσμια σκηνή. Αποφοίτησε από το Duncan of Jordanstone College of Art and Design με πτυχίο αριστούχου και εργάστηκε στο Εδιμβούργο. Είναι μέλος της Διεθνούς Εταιρίας Τυπογραφικών Σχεδιαστών (International Society of Typographic Designers) και διακρίθηκε με την τυπογραφική αριστεία για την συμμετοχή του σε διαγωνισμό της εταιρίας. Σήμερα ο Στέλιος ηγείται της σχεδιαστικής ομάδας Redorange Image Consultants στη Μάλτα με ένα και μοναδικό όραμα, να την οδηγήσει στην επιτυχία.

ΤΙΝΟΣ ΠΑΙΔΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ;

Γιος του Νικολάου Υψηλάντη και της Έλενας Μαρκοπούλου, ανιψιός του Μανώλη Μαρκόπουλου (κατά κόσμον Τσιτσούλα!)